Een gesprek

Een gesprek
Een gesprek

Met onszelf
Voeren we meestal onbewust, het zijn de gedachten, en de dingen en te nemen beslissingen die ons  dagelijks bezighouden.  Wij zijn eraan gewend, maar soms zijn er van die gedachten die ons bijblijven, die telkens weer het innerlijk gesprek beginnen: wie ben ik, wat moet ik doen, is er meer?
 
Met anderen
Wij zijn niet de eersten en niet de enigen die dit innerlijk gesprek voeren. We kunnen lezen hoe anderen het verwoord hebben of luisteren hoe het verklankt is,  en daarmee kunnen we niet alleen eeuwen terug maar ook mijlenver gaan. We kunnen het natuurlijk ook dichterbij zoeken. Met  familie en met vrienden, met bekenden en met onbekenden. Op een gespreksgroep bijvoorbeeld.
 
Met God? 
Dat ligt vreemd. De meeste kinderen hebben er niet zoveel moeite mee, maar naarmate ze (we?) ouder worden verliest dit gesprek zijn natuurlijk karakter.  Toch kan het persoonlijk, bijvoorbeeld door het lezen van de Bijbel, door het bidden van het Onze Vader..,  of gezamenlijk, in een kerkdienst, meeluisterend, -zingend, -doend.
 
Waarover?
Over van alles en nog wat, want een mens maakt van alles mee in zijn of haar leven, van de hoogste vreugde tot het diepste verdriet, van het onaantastbare vertrouwen tot de ongeneselijke wanhoop. Zijn het niet juist dergelijke zaken, waarin het gesprek met alleen onszelf vastloopt? Is niet juist de ander en de Ander ook een lotgenoot, een medereiziger,  medespreker?
 
Een antwoord
Hoeft eigenlijk niet eens altijd gegeven, soms kan het niet of kan het niet bevredigen.  Maar als wij met de vraag kunnen leven zijn we al een heel eind. En als we de belofte van een antwoord, eens, ooit, maar wel zeker kunnen vertrouwen, kunnen we misschien zelfs met de nog onbeantwoorde vraag sterven. Het gesprek kan gezocht worden.
 
Hoe?
Naast de al genoemde mogelijkheden is er natuurlijk tegenwoordig ook die van bijv. de telefoon en de email.  Bel of stuur er maar één.
terug