Tenslotte Tenslotte
Binnen ons geloof worden nogal eens verkleinwoorden gebruikt. Ik hoorde ooit op Vlieland een Rooms-Katholieke eilander spreken over “Ons lief Heertje”. Later begreep ik dat het uit een kindergebed kwam, met als vervolg “geef mooi weertje”. Uit mijn lagereschooltijd was er een lied over een scheepje onder Jezus’ hoede. En in datzelfde schoolverband (bij ons thuis ging alleen mijn vader, maar die elke week, naar de kerk, waardoor ik iets als zondagsschool gemist heb) was er een gebed waarin wij vroegen een schaapje van Jezus te mogen zijn en Hij een weggedwaald schaapje op zijn schouder droeg. En dat leek ook het grootste risico dat een gelovige loopt, (af)dwalen. De laatste tijd, door de problematiek van de wolf in Nederland, komt er voor mijn besef een heel ander aspect bij. Het schaapzijn–zelf is al het risico, ongeacht wat je doet en laat. Schaap zijn is bedreigd zijn. In Nederland is dat- Goddank (letterlijk)- nog niet heel vaak zo, maar wereldwijd ligt dat anders. “Open Doors”,  door Anne van der Bijl opgericht, houdt zich bezig, met die wereldwijde vervolging van christenen. In 2019 ging het om 245 miljoen mensen. Bovenaan de ranglijst staat Noord-Korea, op plaats 23 China en dan gaat het om met name politieke vervolging. Vrijwel alle overige landen zijn moslimlanden, met als uitzondering bijv. Myanmar, dat Boeddhistisch is. Maar zelfs in Nederland worden moslims die zich bekeerd hebben tot Jezus soms bedreigd door ex-geloofsgenoten. Open Doors organiseeert in de nacht van 12 op 13 juni een Nacht van het Gebed voor de vervolgde christenen. Schaap zijn is bedreigd zijn. Schaap zijn is ook: risico durven lopen. Er is bedreiging van buitenaf, maar die geldt ons veel minder, maar er is ook bedreiging van binnenuit, loslaten van de Herder en van de kudde.
Inmiddels is door de omstandigheden niet alleen schaap zijn, maar ook kudde zijn een bedreigd gegeven. Gezamenlijk zingen, gezamenlijk Avondmaal vieren, het is moeilijk, zo niet onmogelijk.
Wel is het zo, dat er heel ander initiatieven worden genomen: de nieuwsbrief, de handgemaakte speciale coronaveilige collectezakhouder, de verschillende acties. En in ons kerkgebouw hangt nog trouwhartig de duif tegen het gewelf. De Geest van Pinksteren is niet alleen de Geest die explosief wonderen doet en doet verwachten, maar ook de Geest die doet duren, dragen, vertrouwen. 
Tot die tijd  blijft dit – dankzij internet - mogelijk: Tot zondag. Ds. L.C.P. Deventer
 
terug