Tenslotte Tenslotte
Het Covid19-virus brengt nogal wat teweeg. Zowel binnen als buiten de kerk, zowel op het werk, als op straat. Zal dat allemaal definitief anders worden of zullen we weer terugkeren naar de situatie van eind 2019? Ik weet niet goed hoe er is gereageerd op pandemieën als de pest, de ten onrechte zo genoemde Spaanse griep, etc., maar ik heb niet de indruk dat er daarna fundamenteel anders geleefd, gewerkt en gekerkt werd. Toch is het goed om je eens te bezinnen op – in ons geval – het kerk zijn. Juist nu je ontdekt, wat er voorlopig allemaal niet meer kan. Opvallend aan onze gemeente is het grote muzikale potentieel: een cantorij, een kindercantorij, een gemeentecombo, een professionele organist, soms BrassKapelle, Zou het niet goed zijn daar straks meer gebruik van te maken? Zo ja, hoe? We hebben bovendien een veelheid aan soorten diensten. Naast de zondagochtenddienst, die het karakter heeft van klassiek verantwoord, qua liturgie, muziek, prediking, twee maal per jaar de dienst van voorbede en handoplegging ter genezing en toerusting, gezamenlijke Taizédiensten, af en toe een vesper ( van Orthodox tot lessons and carols), af en toe praise. Het zou wellicht een goed idee zijn om met al wie muziek maakt eens bij elkaar te komen, zodat het los/vast karakter wat meer gestroomlijnd kan worden.
Het was geweldig om weer Heilig Avondmaal te kunnen vieren en de woorden van Jezus “Ik heb vurig begeerd dit Pascha met u te eten..” kregen een verdiepte betekenis. Wel blijft het enigszins gemankeerd: handschoenen, een uitreiktang, losse glaasjes. Vooral die handschoenen zorgden wat mij betreft voor een ietwat klinisch gevoel.  Maar: het was werkelijke Heilig Avondmaal. En dat is goed. Voorlopig zal het er allemaal nog wat aangepast toegaan in onze kerk, maar we moeten ons daarop niet blind staren. Er is en gebeurt meer in kerk en wereld. “Het virus houdt geen vakantie” zei een minister, maar dat het lijden, de ziekte, de dood, de huwelijksvreugde en –zorgen, de onzekerheid over werken en wonen, de problematiek van vluchtelingen, oorlog en vrede ook niet. Daarom gaat het kerk-zijn, het gelovig-zijn, in zekere zin onveranderd verder. Of er nu al of niet een vaccin gevonden wordt: Jezus is Heer en Jezus is hier. De wereld is Zijn wereld en de Kerk is Zijn Kerk. Daarom blijft dit -met en dankzij internet – mogelijk en nodig.
Tot zondag. Ds. L.C.P. Deventer
 
terug