Tenslotte Tenslotte
Eens in de zoveel tijd zorgen kerken voor pastorale opschudding. In mijn studententijd was dat de synode van onze Kerk, die het bezit én het gebruik van kernwapens afwees, sinds october is het de doorgaande dienst in het buurt- en kerkhuis Bethel van de prot gemeente in Den Haag voor het Armeense gezin Tamrazyan en sinds deze week de Nederlandse versie van de zg. Nashvilleverklaring over het huwelijk, en de lhbtkwestie door o.a. een klein aantal predikanten, waarvan een klein aantal uit de PKN. Hierover heeft de generale synode uitgesproken dat het betreurenswaardig, onpastoraal en niet gespreksbevorderend is. Begrijpelijk. Ik heb de verklaring gelezen en die heeft iets ondoordachts en chaotisch, alsof er allerlei zaken in één mandje gegooid zijn.. Ongeacht hoe iemand zelf positie kiest in dit vraagstuk (want dat is het wel, zeker i.v.m. de kerkelijke huwelijksbevestiging), een paar notities voor wie mee wil denken.
In de V.S. heb ik soms gehoord: “God created Adam and Eve, not Adam and Steve”. Dit heb ik altijd een bijzonder demagogische onzin gevonden. Wie eenvoudigweg de vraag stelt: “Wie heeft Adam en Steve dan wel geschapen? De duivel? (Israël en de Kerk hebben altijd, omdat er maar één Schepper is, volgehouden, dat de duivel niet kan scheppen, alleen maar verstoren). De cultuur? (hoe dan met mensen van wie van jongs af aan duidelijk is dat zij andersgeaard zijn). Zij zichzelf? (onwaarschijnlijk, want zelfs in een land als het onze is de tolerantie en het begrip niet gewoon. De verklaring lijkt mij een consequentie en uitwerking van een bekende visie op homoseksualiteit: geaardheid (homofilie) mag, practisering (homosexualiteit) niet, pastoraal advies onthouding. Lijkt wel wat op die van Paulus t.a.v. van heterosexualiteit overigens, mag, maar liever niet, onthouding is beter (lees maar na in 1 Cor. 7).
Het eerste artikel: WIJ BEVESTIGEN dat God het huwelijk heeft bedoeld als een levenslange verbondsrelatie tussen één man en één vrouw, waarbinnen seksualiteit een plaats heeft en waaruit kinderen kunnen voortkomen. Het doel van het huwelijk is de verbondsliefde tussen Christus en Zijn bruid, de Kerk, zichtbaar te maken. De eerste zin is wel helder: het huwelijk als ideaal (levenslang, één man, één vrouw), als bescherming (geen ongebreidelde sexualiteit) en als realiteit (de mogelijkheid en vaak werkelijkheid van kinderen). Het lijkt mij, dat dit ideaal ook hoog gehouden moet worden, maar dit hooghouden is iets anders dan het alleen maar toestaan van dit ideaal. Wat is er tegen om naast dit ideaal óók een andere verbondsrelatie te erkennen? De tweede zin lijkt mij alleen op te gaan voor het christelijke huwelijk.
WIJ ONTKENNEN dat God het huwelijk heeft bedoeld als een homoseksuele, polygame of polyamoreuze relatie. Wij ontkennen ook dat het huwelijk een louter menselijk contract is in plaats van een verbond gesloten voor God. Ook hier kan ik met de eerste zin wel meevoelen. Punt is wel, dat God dingen heeft gewild die Hij niet bedoeld heeft, bijv. het koningschap binnen Israël. Misschien moet je spreken over eerste bedoeling en tweede bedoeling. Als de eerste bedoeling niet door kan gaan, dan komt de tweede. Om in de voorbeelden van het huwelijk te blijven: Al vrij snel (Genesis 4) komt er een polyamoreruze Lamech om de hoek kijken en sindsdien hebben veel aardvaders meerdere vrouwen. Abraham misdroeg zich met Hagar (bedoeling 1 gesaboteerd) , maar God zal ook Ismaël tot een volk stellen (bedoeling 2 gerealiseerd). Jacob had 2 vrouwen én 2 bijvrouwen, etc. De tweede zin lijkt mij onjuist. Het huwelijk is wel een menselijk contract dat echter door de inzegening een voor God gesloten verbond wordt en is. Wij kennen dan ook – terecht – een burgerlijk huwelijk én een kerkelijke bevestiging. In de Verenigde Staten ligt dit geheel anders. Daar is – op het punt van de huwelijkssluiting – de voorganger “ambtenaar”. Er wordt dan ook door de priester, predikant gezegd: “By the power invested in me by the state..” Daarmee is eigenlijk ieder huwelijk alleen maar een burgerlijk huwelijk.
Ik noem nog even, zonder verder commentaar artikel 6:
WIJ BEVESTIGEN dat mensen die geboren zijn met een lichamelijke aandoening in de geslachtsontwikkeling evenzeer geschapen zijn naar Gods beeld en evenveel waarde en waardigheid bezitten als alle anderen. Onze Heere Jezus Christus Zelf erkent hen als zodanig, als Hij spreekt over ‘ontmanden die uit de moederschoot zo geboren zijn’. Samen met alle anderen zijn zij welkom om Jezus Christus trouw te volgen en dienen zij hun biologisch geslacht te aanvaarden in zoverre dat kenbaar is.
WIJ ONTKENNEN dat onduidelijkheden met betrekking tot het biologisch geslacht het iemand onmogelijk maken om een vruchtbaar leven te leiden in vreugdevolle gehoorzaamheid aan Christus.
Betreurenswaardig, onpastoraal en niet gespreksbevorderend? Eigenlijk wel, vooral overbodig en onnut. Maar het is geen oorlogsverklaring aan de lhbtgemeenschap en aan diegenen die anders denken over het huwelijk. Waarom niet gewoon de ruimte laten voor wie “nee” zegt? Dat kan en mag tegen vlees, zwarte Piet, afschot van edelherten, plofeend, diesel.  Laat ook binnen de Kerk deze ruimte. Maar dan evenzeer voor wie “ja” wil zeggen. Allereerst “ja” tegen Jezus voor het aangezicht van God en dan ook “ja” tegen een ander, voor hetzelfde aangezicht in vertrouwen op Jezus.
Als altijd: Tot zondag. Ds. L.C.P. Deventer
 
terug